Chase
Terwijl er de jongste jaren een neergaande trend is van kleine festivals en vaak alleen de grote broertjes overblijven, voltrok er zich vorig jaar een nieuw feest rond het kasteel van Horst. Horst Festival is precies wat er nog ontbrak in het grote Belgische festivallandschap. Geen massabedoening waar je je een uitgemelkte geldkoe voelt, maar een plek waar aan het individu gedacht wordt en het om de community draait.
Vorig jaar was het festival van de Rode Ridder nog een goed bewaard geheim, terwijl er toen al internationale acts als Boddika, Joy Orbison, Cid Rim, Eliphino en Detroit Swindle stonden. Toch lag de focus eerder bij de kwalitatieve Belgische muziekscène en daar zou ze zeker ook blijven. Dit jaar leek het weer een mooie editie te worden, met o.a. DJ EZ, Oneman, Benji B en Sinjin Hawke. Kortom, een line-up voor mensen die hun muziek verder gaan zoeken dan Majestic op Youtube.
Tekst: Jules Thys - Foto's: Laurens Thys
Vorig jaar was het festival van de Rode Ridder nog een goed bewaard geheim, terwijl er toen al internationale acts als Boddika, Joy Orbison, Cid Rim, Eliphino en Detroit Swindle stonden. Toch lag de focus eerder bij de kwalitatieve Belgische muziekscène en daar zou ze zeker ook blijven. Dit jaar leek het weer een mooie editie te worden, met o.a. DJ EZ, Oneman, Benji B en Sinjin Hawke. Kortom, een line-up voor mensen die hun muziek verder gaan zoeken dan Majestic op Youtube.
Tekst: Jules Thys - Foto's: Laurens Thys
Bij onze aankomst om 6 uur leken de medewerkers nog niet helemaal klaar om de kampeerders te ontvangen. Sommige scanners werkten nog niet en er heerste onduidelijkheid over waar je nu precies je ticket moest afgeven. Zaken die bijdroegen aan de charme van kleinschaligheid.
Eenmaal binnen, waren we getuige van de gezelligste camping waar we al geslapen hadden. Het gras stond er nonchalant hoog en er hingen lampjes in de bomen. Het had iets weg van een decor voor een film met elfen en draakjes. Iets verderop had je een eethoekje waar je opeens met onbekenden een babbeltje stond te slaan. Dit was dus het 'communitygevoel' waar Horst het over had. Alle ingrediënten waren aanwezig om er samen een geslaagd festival van te maken.
Eenmaal binnen, waren we getuige van de gezelligste camping waar we al geslapen hadden. Het gras stond er nonchalant hoog en er hingen lampjes in de bomen. Het had iets weg van een decor voor een film met elfen en draakjes. Iets verderop had je een eethoekje waar je opeens met onbekenden een babbeltje stond te slaan. Dit was dus het 'communitygevoel' waar Horst het over had. Alle ingrediënten waren aanwezig om er samen een geslaagd festival van te maken.
Bij het betreden van het festivalterrein wisten we even niet waar eerst te kijken. De met kleurtjes verlichte bomen, de perfect in elkaar gestoken stages, het kasteel... Uiteindelijk sloegen we ons kamp op bij de Red Bull Elektropedia stage, waar we de hele avond zouden doorbrengen.Poldoore mocht de boel aftrappen met een 4 uur lange set, daarna was het aan Throwing Snowom de lijn door te trekken naar de headliners van de avond.
Wat toen volgde, werd voor ons een van de hoogtepunten van de festivalzomer. Sinjin Hawke stapte samen met zijn vriendin Zora Jones het podium op: allebei redelijk klein, blonde haren en rode schoenen. Ze leken wel de elfjes die bij de setting hoorden. Met hun beukende jersey club en dromerige beats was de toon voor de avond meteen gezet.
Wat toen volgde, werd voor ons een van de hoogtepunten van de festivalzomer. Sinjin Hawke stapte samen met zijn vriendin Zora Jones het podium op: allebei redelijk klein, blonde haren en rode schoenen. Ze leken wel de elfjes die bij de setting hoorden. Met hun beukende jersey club en dromerige beats was de toon voor de avond meteen gezet.
Hierna was Benji B aan de beurt, die in 2008 al de Future Beats Show op Bbc Radio 1 hostte. Hij vloog er meteen in met een track van A$AP Rocky en iedereen was turnt. Het was een van de eerste keren dat de sfeer op een feest in België zo real was, zoals we al eerder voelden op Pitch of Woo Hah. Niet enkel een compliment voor Horst, maar voor iedereen die geïnvesteerd heeft in de scene in België.
Vervolgens was DJ EZ aan zet, die iets minder garage klassiekers draaide dan gewoonlijk, om zo wat te experimenteren met hip-hop en beats. Niet verwacht van the garage god. Als afsluiter mocht wonderkind LTGL nog zijn ding doen. Slaapwel!
Vervolgens was DJ EZ aan zet, die iets minder garage klassiekers draaide dan gewoonlijk, om zo wat te experimenteren met hip-hop en beats. Niet verwacht van the garage god. Als afsluiter mocht wonderkind LTGL nog zijn ding doen. Slaapwel!
Het sombere weer had iets mystieks. Het maakte het kasteel nog mysterieuzer en met wat gevoel voor fantasie waande je je even in 1500. Het eerste hoogtepunt kwam van ridder Lefto. Zijn set had heel erg die Lefto-tijdens-je-luie-zondagavond-op-Stubru feel, maar was daarom niet minder goed. Het werd een aangename luistersessie met muziek uit alle werelddelen, zoals ook de eetkraampjes van heinde en ver kwamen. Zo was er zelfs Koreaanse food, al speelden de meesten wel op safe met een hamburger van Belgische bodem.
De tijd vloog voorbij en opeens was het moment van de laatste dj-set aangebroken. Deze belangrijke spot was gereserveerd voor DJ Oneman, die de eer kreeg om het gezelligste festival van 2015 af te sluiten. Het publiek deed nog één keer zijn uiterste best, want helaas kon het feestje zaterdag maar tot 2 uur doorgaan. Tot volgend jaar, Horst!